No Mercy

Miło mi poinformować, że od 10.06.2024 r. jestem licencjonowanym przewodnikiem górskim sudeckim klasy III. Numer moich uprawnień 28/LG/2024. Zostały one wydane mi przez Wicemarszałka Województwa Dolnośląskiego z up. Marszałka Województwa Dolnośląskiego. Egzaminy przewodnickie wewnętrzne jak i zewnętrzne zdałem za pierwszym razem. Posiadając wyżej wymienione uprawnienia mogę oprowadzać turystów legalnie po Sudetach w Polsce.

Jest dokładnie tak jak przewidziałem. Od marca 2023 r. gdy ukazał się mój ostatni artykuł o „Riese” w miesięczniku „Odkrywca” i w tym samym czasie ukazała się książka praca zespołowa R.Owczarka, nic nowego o budowie „Riese” się nie ukazało w publikacjach. Nie biorę pod uwagę pisaniny o obozach AL „Riese” bo o tym pisać można przysłowiowe rzeki, zwłaszcza po tym jak w moich wcześniejszych publikacjach zapodałem źródła archiwalne, gdzie takie dokumenty się znajdują. Póki co nadal przemierzam Sudety od A do Z i jestem pewien, że gdy ja coś nowego nie opublikuje o budowie „Riese” albo R.Owczarek to będzie STOP jak do tej pory. 🙂

Zachęcam wszystkich, którzy mają możliwość do brania udziału w akcjach charytatywnych zwłaszcza organizowanych na terenie miasta Nowa Ruda. Ja tak zrobiłem biorąc udział w akcji “Pomagamy poprzez sport” (patrz poniżej załącznik). Świadomość, że pomogło się komuś beziteresownie w walce o zdrowie i życie to świetna sprawa.

Drodzy Czytelnicy bloga. W związku z tym, że zaintrygowała mnie znajomość Sudetów i dużo po nich wędruję, wpisy na tym blogu dotyczące eksploracji i tajemnic związanych z II wojną światową będą przeze mnie zamieszczane rzadziej niż do tej pory. Nic się nie zmieniło w kwestii mojego podejścia do zagadnień związanych z budową „Riese” – nadal podtrzymuje swój STOP w publikowaniu nowości, do których uda mi się dotrzeć (dokumenty archiwalne, itp.). Czekam teraz aż inni eksploratorzy opublikują coś nowego wartego uwagi ze swoich osiągnięć w badaniu historii związanej z realizacją tej zagadkowej budowy w Górach Sowich.

Upłynął już prawie rok odkąd ogłosiłem, że nie będę już niczego więcej publikował z moich poszukiwań archiwalnych i badań terenowych odnośnie Bauvorchaben “Riese”. Przypomnę, że ostatni mój artykuł w “Odkrywcy” z marca 2023 r. dotyczył zaopatrywania w materiały budowlane przy pomocy transportu kolejowego placu budowy o niemieckiej nazwie Baustelle Ludwigdorf-Eule. Przedstawiłem wówczas nigdy wcześniej niepublikowane i w większości nieznane dokumenty archiwalne do których dotarłem, a także informacje z moich poszukiwań i ustaleń terenowych. Od tamtej pory, gdy następnie zawiesiłem działalność publicystyczną, jak ręką odciął w zasadzie NIC nowego wartego uwagi w przestrzeni publicznej się nie ukazało. Wnioski nasuwają się same. Przypomnę, że wszystkie moje prace poszukiwawcze zarówno archiwalne jak i terenowe były finansowane z moich prywatnych środków. Nigdy nie żebrałem mając założony krawat na szyi o wsparcie finansowe na moje badania archiwalne – to tak na marginesie.

Miło mi poinformować, że do mojego worka z odznakami sudeckimi trafiła dzisiaj (19.12.2023 r.) zdobyta przeze mnie odznaka Korona Nowej Rudy. Pod względem skali trudności jest to najłatwiejsza w zdobywaniu odznaka sudecka, którą posiadam. Jednak dla mnie jako mieszkańca miasta Nowa Ruda… najważniejsza! Zachęcam każdego kto czuje się na siłach do jej zdobywania. Dla zainteresowanych podaję link do regulaminu: http://www.msw-pttk.org.pl/odznaki/reg_odznak/reg_orknr.html

Zostałem niejako poproszony o zrobienie krótkiej recenzji artykułu, który ukazał się w dwumiesięczniku “Odkrywca” nr 11/12 (298/299) listopad-grudzień 2023, na temat AL Wolfsberg. Więc gazetę kupiłem, przeczytałem… I uważam to za mój stracony czas i jakieś tam stracone pieniądze wydane.. Artykuł oceniam jako bardzo słaby, krótki, napisany w oparciu o źródła głównie internetowe i wydane już publikacje książkowe. Zwracam uwagę, że Autor powołuje się na wykaz obozów AL “Riese” podając jako źródło (jako nowość!) najnowszą książkę R.Owczarka z 2023 r. Ja ten dokument (dwustronicowy) archiwalny opublikowałem w całości trzy lata wcześniej w “Odkrywcy” nr 7(258) lipiec 2020, s. 25. Poza tym kierownikiem kuchni obozu AL Wolsfsberg I według tego dokumentu był O. Schulz, a kierownikiem kuchni obozu AL Wolsfsberg II był Hoffmann, ale to tak na marginesie. Polecam przeczytać mój artykuł w “Odkrywcy” nr 9(272) wrzesień 2021 o AL Falkenberg. Zobaczycie potężną różnicę.. Żałuję jedynie, że jak zawsze na końcu moich artykułów podałem źródła archiwalne dokumentów, do których dotarłem. To tak w kwestii kolejność podawania źródeł w publikacjach tych najnowszych..

Dziś wracam do starego tematu. Był kiedyś taki dziad z Głogowa, który twierdził, że szyb zlokalizowany na szczycie wzniesienia Wielisławka na Pogórzu Kaczawskim jest połączony z jedną z tamtejszych sztolni, do której wejście znajduje się u podstawy tego wzniesienia. Według jego słów, ten szyb górniczy i połączoną z nim sztolnię miano wykorzystać do transportu (wpierw wózkami po szynach a następnie wyciągiem kubłowym napędzanym kołowrotem) żywności do schroniska znajdującego się nieco poniżej tego szczytu. Schronisko istniało, sztolnia istnieje, szyb istnieje, ale na pewno nigdy, powtarzam nigdy, nie był połączony z żadną tamtejszą sztolnią. Szyb miał głębokość nie większą niż 15 m. Obecnie jest częściowo zasypany. Pytanie, czy we wsi Świerki Górne w Sudetach Środkowych, transport żywności rzeczywiście odbywał się w kubłach transportowych przy pomocy napędu linowo-bębnowego podziemnym tunelem prowadzonym od głębokich piwnic budynku dawnej świetlicy równolegle do zbocza góry Włodzickiej, do dawnej niemieckiej restauracji znajdującej się wysoko na zboczu tej góry? Podpowiem, że restauracja istniała, tunel istnieje i prowadzi od budynku dawnej świetlicy.. jednak jak bardzo jest długi, dokąd rzeczywiście prowadzi i jakie było jego faktyczne przeznaczenie – na te pytania nie uzyskacie tu odpowiedzi. Spróbujcie ich poszukać sami (archiwa, teren). Ciekawy jestem czy ja w końcu coś na ten temat sensownego poczytam, choćby nawet w internecie.:).

Górniczy szyb Tiefbau o głębokości 350 m: wydechowy i materiałowy, który należał do kopalni Wenceslaus w powiecie kłodzkim na Dolnym Śląsku, budzi wśród wielu niedoświadczonych badaczy historii niewyjaśnione kontrowersje. A prawda jest taka, że nie było w nim nic zagadkowego. Historia budowy tego szybu, okres jego funkcjonowania i likwidacji, są bardzo dokładnie udokumentowane. Cała dokumentacja odnośnie powyższego znajduje się w polskim archiwum. Tak więc polecam się tam wybrać zamiast pisać do mnie e-mailowo licząc na gotową kwerendę, co często czynicie. Powyżej fragment archiwalnej mapy, na której zaznaczono m.in. szyb górniczy Tiefbau. To dla tych, dla których wyjazd do archiwum byłby wyprawą życia.